turned_in انواع بریج دندان کدام اند و روش درمان با بریج چگونه است ؟

انواع اصلی بریج‌های دندان به شرح زیر هستند:

بریج‌های معمولی یا سنتی: این نوع بریج‌ها رایج‌ترین نوع بریج دندان مورد استفاده برای افراد هستند. در این شرایط، روکش دندان در دو طرف دندان از بین رفته قرار داشته و می‌تواند دندان مصنوعی را برای پر کردن فضای دندان از بین رفته در محل تثبیت کند.

بریج معلق: هنگامی که دندان طبیعی فقط در یک طرف دندان از بین رفته وجود داشته باشد، از بریج معلق برای رفع مشکل فرد استفاده می‌شود. به این ترتیب دندان مصنوعی به روکش دندان طبیعی فقط در یک طرف بریج متصل می‌شود.

بریج پیوند مریلند: این نوع بریج به عنوان بریج پیوند رزین نیز شناخته می‌شود. در حقیقت در این حالت دندان مصنوعی به دو بال یا زائده متصل شده و این زائده‌ها به پشت دندان‌های طبیعی دو طرف بریج متصل می‌شوند.

بریج‌های دندان با حمایت ایمپلنت: آخرین نوآوری ایجاد شده در حوزه بریج دندان به صورتی است که برای نگه داشتن بریج در محل از ایمپلنت استفاده می‌شود. هنگامی که ایمپلنت داخل استخوان فک قرار گرفت، بریج دندان به آن متصل می‌گردد. به خاطر جوش خوردن ایمپلنت در استخوان فک، ثبات و پایداری این نوع بریج در محل بسیار زیاد است و معمولاً از این روش برای مواردی استفاده می‌شود که حمایت مناسب در دو طرف بریج برای نگه داشتن آن در محل وجود نداشته باشد.

روش درمان با بریج چگونه است ؟

مشابه روکش دندان، فرآیند آماده‌سازی بریج دندان با استفاده از دندان‌های طبیعی معمولاً یک فرآیند دو مرحله‌ای است. به این ترتیب در اولین جلسه ملاقات با دندان‌پزشک، ناحیه تحت درمان بی‌حس شده و پس از اصلاحات لازم از دندان قالب تهیه می‌شود. این قالب اولیه برای ساخت بریج موقتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در ادامه دندان‌پزشک دندان‌های مجاور را برای روکش کردن آماده می‌کند. به این منظور ساختار دندان برداشته می‌شود تا فضای مناسب برای قرارگیری روکش بر روی آن ایجاد شود. در ادامه یک قالب مجدد از دندان‌ها تهیه می‌شود تا با ارسال آن به لابراتوار دندانپزشکی، بریج دائم دندان ساخته شود. توجه داشته باشید بریج موقت دندان معمولاً در مطب دندان‌پزشک ساخته می‌شود و به همین خاطر نیازی به نگرانی درباره مدت زمان لازم برای ساخت بریج نهایی در لابراتوار دندانپزشکی نیست. در حقیقت در طول این مدت از بریج موقت برای بیمار استفاده خواهد شد. به هر حال، با گذشت دو هفته از تکمیل درمان، بیمار به مطب دندان‌پزشک مراجعه کرده و بریج دائمی بر روی دندان‌های وی قرار خواهد گرفت.

روش درمان در مواردی که برای تثبیت بریج در محل از ایمپلنت استفاده می‌شود، متفاوت از حالتی است که بریج با استفاده از دندان‌های طبیعی مجاور در محل تثبیت می‌گردد. ایمپلنت دندان ظاهری شبیه به یک پیچ تیتانیومی کوچک دارد. این پیچ در استخوان فک از طریق جراحی دهان قرار گرفته و در هنگام جایگزین کردن دندان از بین رفته، نقش ریشه دندان را خواهد داشت. هنگامی که استخوان در نواحی اطراف ایمپلنت ترمیم شد (با گذشت حدود ۳ ماه)، یک روکش بر روی ایمپلنت قرار خواهد گرفت. هنگامی که بیمار نیاز به جایگزین کردن چند دندان از بین رفته در دهان داشته و این دندان‌ها کنار یکدیگر قرار داشته باشند، بریج دندان با استفاده از ایمپلنت می‌تواند یک روش مناسب و با هزینه به نسبت مقرون به صرفه در مقایسه با جایگزین کردن هر دندان با یک ایمپلنت مجزا باشد. در این حالت دقیقاً مشابه مواردی که یک ایمپلنت در دهان بیمار انجام می‌شود، هنگامی که استخوان اطراف ایمپلنت ترمیم شده و لابراتوار بریج دندان را تهیه کرد، بیمار می‌تواند به مطب دندان‌پزشک مراجعه کند تا بریج دائمی در دهان وی قرار گیرد.