turned_in انواع دندان مصنوعی و ویژگی های آن ها

دندان‌های مصنوعی در اکثر مواقع با قالب‌گیری از دهان و به صورت سفارشی توسط تکنسین دندانپزشکی ساخته می‌شوند. رنگ و ظاهر دندان‌های مصنوعی به نحوی تنظیم می‌شود که دندان‌های متحرک تا حد ممکن مشابه دندان‌های طبیعی باشند. در این شرایط با توجه به تعداد دندان‌های از بین رفته، ممکن است نیاز به استفاده از دندان‌های مصنوعی کامل یا جزئی برای بیمار وجود داشته باشد. به این ترتیب دندان‌پزشک توصیه‌های لازم را با توجه به شرایط موجود در اختیار فرد قرار خواهد داد. در این مطلب به توضیح انواع دندان مصنوعی و ویژگی های آن ها خواهیم پرداخت.

دندان‌های مصنوعی فوری کامل

این نوع از دندان‌های مصنوعی زمانی استفاده می‌شود که تمام دندان‌های فرد بر روی فک بالا و پایین از بین رفته و نیاز به جایگزینی این دندان‌ها وجود داشته باشد. در اکثر موارد، دندان‌پزشک می‌تواند در هنگام استفاده از این روش دندان‌های مصنوعی جدید را بلافاصله پس از کشیدن دندان‌های طبیعی آماده کند و به این ترتیب نیازی به منتظر ماندن بیمار برای ترمیم لثه‌ها و ساخت دندان متحرک وجود نخواهد داشت. در حقیقت دندان‌های مصنوعی کامل می‌توانند لثه‌ها و استخوان فک را به‌طور کامل بپوشانند.

هرچند دندان‌پزشک معمولاً وضعیت دهان و استخوان فک بیمار را در طول جلسات دندانپزشکی ارزیابی کرده و از آن قالب تهیه می‌کند، لثه‌ها و استخوان فک ممکن است با گذشت زمان تحلیل روند. این شرایط به‌طور خاص در طول شش ماه اول پس از کشیدن دندان‌ها و ترمیم لثه‌ها مشاهده می‌شود. در صورتی که با این وضعیت مواجه شدید، احتمالاً لازم است دندان‌های متحرک اصلاح شده یا برای بهبود شرایط، این دندان‌ها جایگزین و تعویض شوند.

دندان‌های مصنوعی معمولی کامل

در برخی موارد، احتمالاً دندان‌پزشک به شما توصیه می‌کند قبل از کار گذاشتن دندان‌های مصنوعی بهتر است وضعیت لثه‌ها ترمیم شود. به هر حال علیرغم اینکه در این شرایط ممکن است لازم شود بیمار برای چند ماه در دهان خود دندان نداشته باشد، پس از گذشت این مدت احتمال اینکه دندان‌های متحرک به نحو مناسب در دهان قرار گرفته و نیازی به اصلاحات بعدی نداشته باشند، به‌طور مشخص افزایش خواهد یافت.

دندان‌های مصنوعی بر پایه ایمپلنت

در صورتی که برای بیمار استفاده از دندان مصنوعی به خاطر از بین رفتن بافت استخوانی یا عدم وجود بافت کافی در دهان امکان‌پذیر نباشد یا در مواقعی که دندان‌های مصنوعی معمولی به خوبی در دهان بیمار قرار نگیرند، احتمالاً لازم است برای تثبیت دندان‌های متحرک در دهان بیمار از ایمپلنت استفاده شود.

در این شرایط با توجه به وضعیت فک، احتمالاً از چهار تا شش ایمپلنت بر روی هر یک از فک‌های بالا و پایین استفاده می‌شود تا به این ترتیب بتوان دندان‌های مصنوعی را به خوبی در محل تثبیت کرد. در این حالت مشابه ایمپلنت یک دندان، لازم است یک سوراخ در لثه برای دسترسی به استخوان فک ایجاد شده و از این طریق یک ریشه تیتانیومی مصنوعی در استخوان فک قرار گیرد. ترمیم استخوان فک و جوش خوردن آن معمولاً به دو تا شش ماه زمان نیاز دارد و پس از گذشت این مدت می‌توان دندان‌های متحرک را به ایمپلنت متصل کرد.

دندان‌های مصنوعی جزئی

در صورتی که هنوز تعدادی از دندان‌های طبیعی فرد در دهان باقی مانده باشد، احتمالاً لازم است برای بیمار از دندان‌های متحرک جزئی برای پر کردن فضای ایجاد شده در دهان به خاطر از بین رفتن دندان‌ها استفاده شود. دندان‌های مصنوعی جزئی معمولاً از یک فلز یا سینی پلاستیکی با تعدادی دندان متحرک متصل شده به آن تشکیل می‌شوند. این دندان‌ها ممکن است با استفاده از گیره‌های فلزی به دندان‌های طبیعی متصل شده و در صورت نیاز بیمار می‌تواند در هر زمان لازم این دندان‌ها را از دهان خود خارج نماید. همچنین ممکن است برای تثبیت دندان‌های مصنوعی جزئی در محل از روکش بر روی دندان‌های طبیعی مجاور استفاده شود.