turned_in چه مشکلاتی را می‌توان به روش ارتودنسی درمان کرد؟

ارتودنسی شاخه‌ای از دندانپزشکی است که به رشد دندان‌ها، فک‌ها و صورت می‌پردازد. هدف از درمان به روش ارتودنسی ردیف و مرتب کردن دندان‌ها به گونه‌ای است که با دهان و فک‌ها هماهنگی داشته باشد. پس از آن که دندان‌ها به خوبی روی هم قرار گرفت و اختلال بایت رفع شد، راحت‌تر می‌توانید غذا بخورید و از دندان‌ها و لثه‌های خود مراقبت کنید. به علاوه ارتودنسی لبخندی زیبا را به ارمغان می‌آورد. البته مزایای ارتودنسی بسیار فراتر از زیباتر کردن لبخند است، ارتودنسی اختلال‌های بایت (مال اکلوژن) و کلیه مشکلات مربوط به بی‌نظمی و نامرتبی فک و دندان‌ها یعنی نقص‌هایی را برطرف می‌کند که زیبایی لبخند، عملکرد جویدن، سهولت تمیز کردن دندان‌ها و اعتماد به نفس را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

چه مشکلاتی را می‌توان به روش ارتودنسی درمان کرد؟

شایع‌ترین مشکلاتی که بیماران برای اصلاح آنها به کلینیک‌های دندانپزشکی مراجعه می‌کنند، عبارت است از:

• جلو بودن دندان‌های پیشین: یکی از شایع‌ترین مشکلات دندانی جلو بودن دندان‌ها است که بر ظاهر و عملکرد دندان‌ها تاثیر می‌گذارد. در این حالت دندان‌های بالا بسیار جلوتر از دندان‌های پایینی قرار می‌گیرد که به اندازه کافی جلو نیامده است.
• شلوغی و به‌هم‌فشردگی دندان‌ها: اگر فک باریک باشد، فضای کافی برای قرارگیری مرتب تمام دندان‌ها وجود نخواهد داشت. بالعکس گاهی فک بزرگ است و دندان‌ها فاصله‌دار می‌شود.
• عدم تقارن: چنانچه خطوط مرکزی دندان‌های پیشین بالا و پایین به دلیل حرکت کردن دندان‌ها یا جابه‌جایی موقعیت فک هم‌راستا نباشد.
• دندان نهفته: در برخی بیماران دندان دائمی در محل نامناسب درمی‌آید یا دندان اصلاً از لثه بیرون نمی‌زند و نهفته است. به کمک ارتودنسی می‌توان این دندان‌ها را در موقعیت صحیح قرار داد.
• اوربایت: دندان‌های پیشین بالا بسیار جلوتر از دندان‌های پایین است.
• آندربایت: در این عارضه دندان‌های پایین بسیار جلوتر از دندان‌های بالا است یا این که دندان‌های بالا بسیار عقب است.
• کراس بایت: زمانی که بیمار دهان را می‌بندد و دندان‌ها را روی هم می‌گذارد، دندان‌های بالا اندکی جلوتر از دندان‌های پایین قرار نمی‌گیرد.
• اپن بایت: سطوح جویدن دندان‌های پیشین یا کناری و دندان‌های عقب دهان روی هم قرار می‌گیرد.
• هم‌راستا نبودن میدلاین (خط وسط دندان‌ها): مرکز دندان‌های پیشین بالا و مرکز دندان‌های پیشین پایین در یک راستا قرار ندارد.
• فاصله‌دار بودن دندان‌ها: به دلیل از دست دادن دندان (دندان غائب)، بین دندان‌ها فاصله وجود دارد.

بهترین زمان ارتودنسی

ایده آل این است که درمان به روش ارتودنسی در دوران کودکی شروع شود، چون متخصصین ارتودنسی دندان و بیماری های دهان در این گروه سنی از مزایای فرایندهای رشد طبیعی برای حرکت دادن دندان‌ها و هدایت آنها به موقعیت مناسب بهره بگیرد. در سنین پایین فک‌ها و دندان‌ها نیز مانند بقیه بدن به سرعت در حال تغییراند. ارزیابی اولیه ارتودنسی باید به محض مشاهده نخستین نشانه‌های مربوط به نامرتبی دندان‌ها یا حداکثر تا سن ۷ سالگی انجام شود. ممکن است ارتودنسی در سنین پایین ضروری نباشد، اما بهترین زمان برای شروع درمان در معاینه مستمر تعیین می‌شود.
به خاطر داشته باشید که دندان‌های سالم را در هر سنی می‌توان جابه‌جا کرد. در واقع از هر ۵ بیمار ارتودنسی یک نفر بزرگسال است. متخصص بیماران بزرگسال را قبل از درمان به دقت معاینه می‌کند تا نشانه‌های احتمالی بیماری لثه را تشخیص دهد، این مشکلات باید قبل از شروع ارتودنسی درمان شود و تحت کنترل قرار گیرد.