turned_in بریج بر پایه ایمپلنت و مراحل آن چیست؟ | ایمپلنت

بریج بر پایه ایمپلنت شبیه بریج دندان معمولی است با این تفاوت که به جای این که بر روی دندان طبیعی نصب شود، بر روی ایمپلنت قرار می‌گیرد.

در بیشتر موارد هنگامی که بریج بر پایه ایمپلنت مورد استفاده قرار می‌گیرد، یک ایمپلنت دندان در داخل استخوان فک جایگزین یکی از دندان‌های از دست رفته می‌شود و پس از آن روکش دندان متصل به دندان مصنوعی، به آن متصل می‌شود.

بریج بر پایه ایمپلنت در چه شرایطی استفاده می‌شود؟

در شرایطی از این روش استفاده می‌شود که بیش از یک دندان خود را از دست داده ‌اید. همچنین ممکن است در شرایطی استفاده شود که دندانپزشک نگران فشار زیادی است که بر چند ایمپلنت تکی که به یکدیگر متصل نیستند وارد می‌شود.

مثلاً هنگامی که دندان قروچه دارید یا دندان‌های خود را به هم میفشارید، فشار بیش از حد بر هر ایمپلنت تکی وارد می‌شود.

این فشار زیاد امکان شل شدن ایمپلنت در داخل استخوان و در نتیجه عدم موفقیت آن را افزایش می‌دهد.

در حالی که بریج در پایه ایمپلنت فشاری که بر هر ایمپلنت دندان اعمال می‌شود را کاهش می‌دهد و نیرو را به تمامی بریج توزیع می‌کند.

در صورتی که ایمپلنت در مجاورت دندان طبیعی جایگذاری شده باشد، دندان‌های طبیعی و لثه پیرامون آن باید از سلامت کافی برخوردار باشند.

در صورتی که استخوان فک برای کاشت ایمپلنت مناسب نباشد و نتواند ایمپلنت را پشتیبانی نماید، استخوان باید تقویت و بازسازی شود. این کار از طریق پیوند استخوان یا افزایش استخوان پیش از کاشت ایمپلنت صورت می‌گیرد.

کارایی بریج بر پایه ایمپلنت چگونه است؟

در برخی شرایط ممکن است امکان کاشت ایمپلنت در بخشی از دهان وجود نداشته باشد.

ممکن است استخوان فک برای پشتیبانی از ایمپلنت مناسب نباشد یا موقعیت آن به عصب یا حفره سینوس بیش از حد نزدیک باشد (حفره های سینوسی درست در بالای ریشه دندان‌های بالایی قرار گرفته‌ اند).

در چنین مواردی متخصص ایمپلنت ممکن است از کاشت ایمپلنت در دو طرف این فضا خودداری نماید و بریج بر پایه ایمپلنت استفاده نماید.

بریج دندان بر پایه ایمپلنت ممکن است شبیه بریج دندان معمولی ساخته شود و در آن یک دندان مصنوعی بین روکش دندان که به ایمپلنت وصل میشوند، قرار گرفته و جای خالی دندان را پر می‌کند.

مراحل گذاشتن بریج بر پایه ایمپلنت

گذاشتن بریج بر پایه ایمپلنت به صورت زیر است:

• پایه ایمپلنت از جنس تیتانیوم ساخته می‌شود و طی یک عمل جراحی در داخل استخوان فک جایگذاری می‌شود. ممکن است برای هر دندان از دست رفته، یک ایمپلنت کاشته شود و یا در برخی موارد ممکن است به ازای هر دو یا چند دندان از دست رفته یک ایمپلنت کاشته شود چرا که استخوان کافی برای ایمپلنت وجود ندارد و یا هزینه آن زیاد است یا موقعیت آن به عصب ها یا حفره سینوس خیلی نزدیک است.
• اباتمنت یک قطعه تیتانیومی (ممکن است از جنس طلا یا پورسلین نیز ساخته شود) استوانه‌ ای است که بر روی ایمپلنت چسبانده یا پیچ می‌شود. امروزه بیشتر اباتمنت ها با پیچ به ایمپلنت وصل می‌شوند. ممکن است اباتمنت پیش ساخته استفاده شود و یا به صورت اختصاصی در لابراتوار دندان‌پزشکی طراحی و ساخته شود.
• در مرحله آخر چند روکش دندان متصل به هم که بریج را تشکیل می‌دهند، بر روی ایمپلنت نصب می‌شوند. جنس آن از پورسلین ( چینی) بوده و به یک اسکلت فلزی جوش خورده است تا از استحکام کافی برخوردار باشد. این بخش از بریج دندان‌های سفید رنگی است که در دهان مشاهده می‌کنید .

کاشت ایمپلنت

تکمیل بریج بر پایه ایمپلنت ممکن است مدتی زمان ببرد. این امر بستگی به چند فاکتور دارد.

هنگامی که از روش معمول و مرسوم کاشت ایمپلنت استفاده شود کوتاه‌ترین زمان برای استفاده از آن حدود پنج ماه در فک پایین و هفت ماه در فک بالا برآورد می‌شود.

این زمان شامل عمل جراحی کاشت ایمپلنت و نصب بریج بر پایه ایمپلنت دندان نیز می‌باشد.

با این حال ممکن است این فرآیند یک سال و یا حتی بیشتر از آن طول بکشد به خصوص در صورتی که استخوان فک باید تقویت و پیوند شود.

از طرفی اخیراً روش‌هایی برای کاشت ایمپلنت و روکش تنها ظرف یک جلسه، ابداع شده است.

برای کاشت ایمپلنت دو عمل جراحی انجام میشود. در عمل جراحی اول ایمپلنت در داخل استخوان فک دریل شده و لثه روی آن را می‌پوشاند.

عمل جراحی دوم که سه تا شش ماه بعد انجام شود شامل باز کردن روی ایمپلنت و نصب اباتمنت و روکش می‌باشد.

مشاوره و برنامه‌ ریزی درمانی

پیش‌ از انجام هر کار، ابتدا باید دندانپزشک وضعیت شما را کامل بررسی کند.

در این بررسی سابقه پزشکی و دندانپزشکی شما دریافت می‌شود و عکس پرتوی ایکس از دهان شما گرفته می‌شود تا موقعیت دقیق همه دندان‌ها مشخص شود.

همچنین از دندان‌ها و لثه قالب‌ گیری می‌شود. در بیشتر موارد، دندانپزشک ممکن است اسکن توموگرافی کامپیوتری ( سی ‌تی ‌اسکن) از دهان بگیرد.

به این ترتیب موقعیت دقیق سینوس ها و عصب ها مشخص می‌شود. همچنین در صورتی که حجم و تراکم استخوان فک مورد تردید باشد سی ‌تی ‌اسکن انجام می‌شود تا دندانپزشک مطمئن شود استخوان فک شرایط کافی برای پشتیبانی ایمپلنت را دارد.

افرادی که بیش از یک دندان خود را از دست داده ‌اند بیشتر احتمال دارد که دچار تحلیل رفتن استخوان فک شده و نیاز به پیوند استخوان پیش از کاشت ایمپلنت داشته باشند. بنابراین سی‌ تی ‌اسکن برای جراحی‌های چند ایمپلنتی متداول‌تر است.

در صورتی که عکس پرتوی ایکس و سی ‌تی ‌اسکن نشان دهد فک نمی‌تواند ایمپلنت را پشتیبانی نماید دندانپزشک در مورد راه‌ حل‌های آن با شما صحبت می‌کند.

یکی از راه ‌حل‌های متداول‌تر پیوند یا تقویت استخوان است.

استخوان ممکن است از دهان، چانه یا ران گرفته شود و یا از استخوان گاو برای این منظور استفاده شود.

در صورتی که پیوند استخوان انجام شود باید چهار ماه منتظر بمانید تا استخوان التیام یافته و آماده کاشت ایمپلنت شود.

جراحی اول: کاشت ایمپلنت

• یک ماه در صورتی که نیاز به پیوند استخوان وجود نداشته باشد
• پنج ماه در صورتی که نیاز به پیوند استخوان وجود داشته باشد

پس از این که مشخص شد استخوان کافی برای پشتیبانی ایمپلنت دارید، جراحی اول برنامه ‌ریزی می‌شود.

معمولاً برای این جراحی از راهنمای جراحی استفاده می‌شود. دندانپزشک موقعیت دقیق ایمپلنت را برنامه ‌ریزی می‌کند تا مطمئن شود جایگاه آن برای بریج مناسب و کاملاً طبیعی است.

برای کمک به مشخص کردن محل کاشت ایمپلنت، دندان‌پزشک مدلی به نام واکس آپ (wax-up) میسازد که در آن مدل نمونه ‌ای از بریج کاشته شده در موقعیت مورد نظر، طراحی می‌شود.

برای این کار باید از قبل از دهان و فک و دندانها قالب‌ گیری انجام شود و براساس آن، این مدل نمونه ساخته شود.

از این مدل برای ساخت راهنمای جراحی استفاده می‌شود. راهنمای جراحی یک قطعه پلاستیک شفاف شبیه محافظ دهان است که بر روی دندان‌های طبیعی قرار می‌گیرد و بر روی ناحیه دندان‌های از دست رفته گسترده شده و محل دقیق کاشت ایمپلنت را مشخص می‌کند.

پس از این عمل جراحی در صورتی که ایمپلنت در فک جایگذاری شده است، سه یا چهار ماه و در صورتی که در فک بالا کاشته شده پنج تا شش ماه باید منتظر بمانید. پس از آن جراحی دوم برنامه‌ ریزی می‌شود. در این زمان ایمپلنت به استخوان فک جوش خورده است.

چند نوع ایمپلنت وجود دارد. محبوب‌ترین نوع ایمپلنت انواع پیچی شکل است که به آن ایمپلنت ریشه ای شکل (روت فرم) گفته میشود و به عنوان ریشه دندان عمل می‌کند.

جراحی دوم: نصب روکش یا بریج

• ماه چهارم یا پنجم در صورت عدم نیاز به پیوند استخوان در فک پایین
• ماه ششم یا هفتم در صورت عدم نیاز به پیوند استخوان در فک بالا
• ماه هشتم یا نهم در صورت پیوند استخوان در فک پایین
• ماه دهم یا یازدهم در صورت پیوند استخوان در فک بالا

پس از این که ایمپلنت به استخوان جوش خورد، می‌توان جراحی دوم را برنامه‌ ریزی کرد.

در این مرحله ابتدا دندانپزشک شرایط استخوان را با عکس پرتوی ایکس بررسی می‌کند تا مطمئن شود آماده دریافت روکش یا بریج است.

برش کوچکی در لثه که روی ایمپلنت را پوشانده است ایجاد می‌شود. هیلینگ کپ در سر ایمپلنت بسته میشود.

به این ترتیب لثه پیرامون ایمپلنت به خوبی ایمپلنت دندان را احاطه کرده و به همین شکل جوش می‌خورد. هیلینگ کپ یک قطعه حلقوی شکل فلزی است که سوراخ ایمپلنت‌ها را بسته و مانع رشد لثه بر روی آن میشود.

مرحله نصب ترمیم

بریج انواع گوناگون دارد. ممکن است بریج با چسب مخصوص دندانپزشکی و یا پیچ بر روی ایمپلنت نصب شود.

ممکن است بریج به صورت مستقیم به ایمپلنت و یا به اباتمنت که قطعه واسط بین ایمپلنت و روکش است متصل شود. دندانپزشک مشخص می‌کند کدام نوع برای شما بهتر است.

در صورتی ‌که از بریج پیچی استفاده شود اولین قدم برداشتن هیلینگ کپ و پیچ کردن اباتمنت دائمی بر روی ایمپلنت است (شکل زیر) .

پس از آن قالب ‌گیری انجام می‌شود. اباتمنت شکلی همانند دندان تراشیده و آماده شده برای نصب روکش دندان دارد (شکل بالا).

در جلسه بعدی یک بریج موقتی بر روی اباتمنت نصب می‌شود. به مدت چهار تا هشت هفته بریج موقتی در جای خود می‌ماند.

جنس آن از مواد نرمتری در مقایسه با بریج دائمی (نهایی) می باشد. علت این است که مواد نرم تر بریج به محافظت از ایمپلنت در مقابل فشار فک کمک می‌نماید و همانند ضربه گیر عمل میکند.

در جلسه بعدی دندانپزشک متناسب بودن اسکلت فلزی پشتیبانی‌ کننده بریج پورسلینی را ارزیابی می‌کند. در صورتی که کاملاً اندازه نباشد باید مجدداً تنظیم شود و شما دوباره باید به دندانپزشک مراجعه کنید تا آن را تست کنید.

ممکن است چند جلسه این کار تکرار شود تا در نهایت ترمیم کاملاً اندازه و مناسب آماده شود. سپس بریج آماده شده و در دهان قرار میگیرد.

مراقبت از بریج بر پایه ایمپلنت

هر پروتز مصنوعی که در دهان میگذارید باید بهداشت دهان را به دقت رعایت کنید.

با بریج به راحتی میتوانید نواحی بین لثه و بریج را تمیز کنید. ممکن است به شما توصیه شود نوعی مسواک کوچک یا نخ دندان مخصوص برای تمیز کردن بریج استفاده کنید. در غیر این صورت بریج را همانند دندانهای دیگر خود تمیز کنید.

در صورتی که هر مشکلی با بریج خود داشتید با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

در عکس پرتوی ایکس دندانپزشک میتواند وضعیت ایمپلنت در استخوان را مشاهده نماید.

عوارض و خطرات احتمالی بریج بر پایه ایمپلنت

علاوه بر خطرات جراحی که در هر عمل جراحی ممکن است اتفاق بیفتد، خطرات عدم موفقیت ایمپلنت، شل شدن یا شکستن روکش، شل شدن یا شکستن پیچ را نیز باید در نظر بگیرید.